De klank van kleur

LUCA Winds o.l.v. Ivan Meylemans
Mariano Garcia, saxofoon

Blue Shades – Frank Tichelli
Legend of a Giant – Kevin Houben
Aurora Awakes – Johan Mackey
A Colour Symphony nr. 3 – Philip Sparke

Blue Shades van Frank Tichelli alludeert duidelijk op blues- en jazzinvloeden, hoewel het niet over dezelfde kam geschoren mag worden. Het vaste akkoordenschema wordt bijvoorbeeld al niet gevolgd. De invloed vanuit de blues is wel onmiskenbaar voelbaar in de harmonieën en ritmes, de bluestoonladders met hun ‘blue notes’, de shades of blue… De componist roert een specifiek kleurenpalet aan en verwijst daarbij ook af en toe naar de Big Band, bijna als een eerbetoon: het trage, rustige middendeel dat doet denken aan duistere kroegen, de uitgewerkte klarinetsolo naar het einde toe, …

Legend of a Giant is een compositie voor solo altsaxofoon en harmonieorkest van de Belgische componist Kevin Houben, oud-student en docent aan LUCA School of Arts. De componist droeg dit uitdagende saxofoonconcerto op aan de Spaanse saxofoonvirtuoos Mariano García. Tijdens dit concert gaat het werk meteen ook in première. Solist Mariano García is voltijds docent saxofoon aan LUCA School of Arts, het Conservatorio Superior de Música de Aragón in Zaragoza (Spanje) en de Wiener Akademie Musik (Oostenrijk). Zoals in elk klassiek concerto gaat de saxofoonsolist ‘de strijd’ aan met het orkest. Eerst om beurt, in dialoog met elkaar, daarna broederlijk samen. Het orkest wordt bovendien als een gelijkwaardige partner beschouwd, dus ook voor de orkestmuzikanten vormt deze filmische score een pittige uitdaging. Legend of a Giant dompelt de luisteraar onder in de wereld van de saxofoon en daagt de solist uit op het gebied van lyriek en klankkleur, maar ook op het technische vlak. Zo passeren verschillende aspecten en moderne speelstijlen de revue, zoals bisbigliando’s, dubbele staccato’s, frullato’s, glissando’s, harmonics of overtones, .... Kortom: een grote “challenge” voor élke saxofoonvirtuoos!”

Nog meer klankkleur en kleurenpaletten in John Mackey’s Aurora Awakes. Aurora wordt als godin van de dageraad geassocieerd met schoonheid, licht en de komst van de zon. Mackey weet het beeld van de nakende zon en alle kleurpracht die daarbij komt kijken, treffend weer te geven. Het werk bestaat uit twee delen en weet in een tijdspanne van 11 minuten een sfeer te creëren die evolueert van volslagen stilte en puurheid tot een explosie van klank, energie, kleurenpracht en optimisme.

De verwijzing naar kleuren overweegt eveneens in de derde symfonie van Philip Sparke, A Colour Symphony. Het werk omvat vijf delen die aan de hand van specifieke harmonieën en een heel eigen instrumentatie elk verwijzen naar een kleur: wit, geel, blauw, rood en groen. De componist weet op een boeiende manier de registers uit te diepen en uit te buiten. Het geheel resulteert in een meer dan imposant werk dat niemand onberoerd laat.