Kobe Ruysen

Kobe Ruysen (1999, Hasselt BE) stuitte bij aanvang van zijn masterproject op een groot archief met foto’s van het begin van de twintigste eeuw tot aan de jaren tachtig. Als fotograaf werkt hij zelf al enkele jaren uitsluitend met archiefmateriaal omdat de urgentie om steeds nieuwe beelden te blijven creëren wegnam. Na de foto’s van het archief te groeperen op vormelijke kenmerken zoals groepsscènes of spontane beelden, begon Ruysen speelse experimenten met het beeldmateriaal uit te voeren die hij samenbracht in The unreal past - An image never dies. Deze installatie bestaat uit video-experimenten, beelden uit het archief, negatieven, afbeeldingen van B-films en een cut-out van de kunstenaar.

 

In een van de video’s zien we hoe de kunstenaar een scène inwandelt die gevormd wordt door een gedekte tafel die voor een wand is geplaatst waarop een zwart-witte foto van het carnaval wordt geprojecteerd. Hij zet zich aan de tafel en schenkt zichzelf een biertje in. Vervolgens zien we hem drinken en steeds meer in een lachwekkende roes verzeild raken. De kunstenaar acteert. In veel van zijn experimenten vertrekt Ruysen vanuit zijn eigen theaterachtergrond. Hij plaatst zichzelf bijna letterlijk in een beeld en voert een soort re-enactment uit waarbij hij zijn fantasie vrijgeleide geeft om te bedenken wat de context van het beeld geweest zou kunnen zijn. Zo tracht hij het archief opnieuw tot leven te wekken.
Het lichaam van de kunstenaar vinden we eveneens terug in een levensgrote cut-out die in het midden van de installatie staat. Het is een knipoog naar het onnatuurlijke proces waarbij we onszelf laten fotograferen en hierbij steeds een bewuste pose aannemen.

            Ruysen nodigt de bezoekers uit om te snuisteren in de installatie en zich zo te verhouden tot het archief. Doorheen de interactie wil hij de kijkers laten nadenken over de manier waarop we omgaan met beeldmateriaal. Er is een overvloed aan beelden die fysiek of digitaal stof staan te vergaren terwijl er eindeloos nieuwe beelden gecreëerd worden. Het is deze veelheid die de kunstenaar terug tastbaar tracht te maken.

Axel De Marteau is kunstenaar en schrijft over kunst en cultuur