Op de campussen van de Nederlandstalige hogescholen en universiteiten in het Brussels gewest studeren meer dan 36.000 studenten. 25.000 van hen wonen in Vlaanderen, en kiezen voor hogere studies in de hoofdstad. Slechts 8.700 van de studenten wonen zelf in Brussel. De anderen komen uit het buitenland, een kleine minderheid uit Wallonië.
Gelet op de lagere vaccinatiegraad bij de Brusselaars stelt zich de vraag of die 8.700 studenten die in Brussel wonen én studeren een risico vormen. Volgens de statistieken had op 18 augustus nog maar 48% van hen al minstens één vaccin gekregen (cijfers bij de groep 18-34 jarigen). Het is niet onwaarschijnlijk dat het gemiddelde bij nederlandskundige vederstuderende jongeren in Brussel wat hoger ligt, maar cijfers daarover zijn niet beschikbaar.
Verheven boven alle verdenking zijn de 25.000 Vlamingen die in Brussel komen studeren. De statistieken geven hen een vaccinatiegraad van zomaar even 83%. Een geluk wel dat Antwerpse jongeren doorgaans niet “op de parking” gaan studeren, want in die stad ligt de Vlaamse vaccinatiegraad wat lager. Hoe dan ook: met hun overweldigende meerderheid en hoge vaccinatiegraad krikken die Vlaamse jongeren de veiligheid van de campussen in Brussel op tot een niveau dat eigenlijk niet zo gek veel lager ligt dan op de campussen in andere studentensteden.
Beschouwd vanuit Brussel zelf zijn die campussen hierdoor in feite ghetto’s van gevaccineerden! De veiligheid van wie de hogeschool of universiteit betreedt gaat gevoelig omhoog, en omgekeerd begeeft men zich bij het buitengaan op gevaarlijk terrein. Straten en pleinen, cafés en restaurants: vol ongevaccineerden. Toch buiten de kantooruren. Want dat is het wonder van Brussel vandaag: overdag stijgt de vaccinatiegraad er spectaculair, om terug te kelderen wanneer de laatste pendelaar vertrokken is.
Brussel baart zorgen. Misschien is de stad inderdaad een virologische delta-tijdbom, die dreigt te ontploffen wanneer de rest van België terug opengaat. Maar dat zullen we niet beletten door het hoger onderwijs in Brussel nog wat langer te beperken. Integendeel: als we met onnodige beperkingen de flink gevaccineerde Vlaamse jongere ook nog eens gaan demotiveren om naar de hoofdstad af te zakken, dan rest Brussel een treurig lot.
Open dus het Nederlandstalige hoger onderwijs in Brussel net zo goed als elders. En de studenten en docenten zullen - opnieuw net zoals elders - hun verantwoordelijkheid nemen: niet alleen op de campus, maar ook en vooral in de stad die ze uitkozen om te gaan studeren en doceren. Met hen als influencers ter bestrijding van dat verdomde virus heeft Brussel nog een kans.