Campus Sint-Lucas Gent
MINIMA DOCTA reflecteert over hedendaagse kunst en maatschappij o.l.v. Wim Lambrecht en Jeroen Laureyns met de steun van LUCA School of Arts campus Sint-Lucas Gent en de Onderzoekseenheid Image.
Toen ik vorig jaar tussen de overstromingen door ik in Le Delta in Namen oog in oog kwam te staan met het werk van de Belgisch-Australische kunstenares Martine Canneel (°1936), viel ik van mijn stoel van verbazing. Hoe kon het dat deze Belgische pop- & op-art kunstenares zo weer tussen de mazen van het collectieve geheugen verdwenen was? Net hetzelfde gevoel van verbazing en verontwaardiging overviel mij toen ik in C-Mine in Genk met de poppen en assemblages van Marianne Berenhaut (°1934) kennis maakte die in staat zijn om de grootste gruwel en het meest dagelijkse geluk te vertolken. Noëlle Koning zal spreken over het werk van haar moeder, Martine Canneel. Alicja Melzacka over het werk van Marianne Berenhaut. Als de omstandigheden meezitten zal Martine Canneel aanwezig zijn.
Met nadien een bezoek aan Kunsthal Gent met focus op het werk van Pei-Hsuan Wang en Femmy Otten.
Nu het eindelijk duidelijk wordt hoe lang de omerta en de koloniale nostalgie het deksel op de pot van het onfrisse Belgische koloniale verleden hebben gehouden, is de emancipatorische stroom aan acties, boeken, debatten, kunstwerken & opiniestukken niet meer te stoppen. Jan Kempenaers (°1968) draagt er met zijn fotografische reeks ‘Koloniale Monumenten in België (2022)’ toe bij, net zoals Nicholas Lewis met zijn boek ‘Het heden van het koloniale verleden’ en Mathieu Zana Etambala (°1955) met zijn boek ‘Congo – Veroverd, bezet, gekoloniseerd, 1876-1914’ (2020). Wij trekken naar BE-Part in Kortrijk waar Jan Kempenaers zijn fotografische inventaris van de Koloniale Monumenten in België toont en vragen aan Nicholas Lewis en Mathieu Zana Etambala om tekst & uitleg bij een eigen selectie van de foto’s van Jan Kempenaers.
Celeste Bell & Paul Sng
‘Rainbow Woman’ en ‘Le jour se lève’, dat waren de titels van twee fantastische tentoonstellingen waarin, enerzijds Femmy Otten (°1981) in de Warande in Turnhout en anderzijds Pélagie Gbaguidi (1965) , de oerkracht van het leven vierden in de lastige coronajaren. Minima Docta brengt deze twee schilders, performers, beeldhouwers, installatiebouwers en tekenaars samen voor een ontmoeting en een gesprek dat zal starten met een performance.
Claudia Müller
MINIMA DOCTA is een platform voor maatschappelijke discussie en documentaire cinema o.l.v. Jeroen Laureyns en Wim Lambrecht met de steun van LUCA School of Arts Campus Sint-Lucas Gent, Onderzoekseenheid Image, Kunstencentrum CAMPO, Cinema Sphinx en 019.